حتما افراد زیادی را دیده اید که بعلت اعتقادات دینی ، از شنیدن موسیقی و برقراری ارتباط با ان اجتناب میکنند یا اینکه به صدای بعضی از سازها گوش نمی دهند . اعتقاد این افراد این است که شنیدن صدای بعضی سازها روی روح انسان تاثیرات منفی دارد و اصطلاحا ان سازها را حرام می نامند.
شاید بعضی ازما با این طرز فکر موافق یا مخالف باشیم، اما چقدر این تفکر صحیح است ؟ گذشته از مسائل شرعی، حقیقت این است که اصوات، کلمات و نواها بر روی روح انسان تاثیر مستقیم و آنی دارند. بعضی اصوات بی درنگ انسان را به دنیای دیگری میبرند و دچار بی اختیاری و از خود بیخود شدن میکنند مانند گیتار الکتریک ، درام جاز و….. بعضی سازها هم اثر معکوس دارند و بلافاصله انسان را دچار شعف معنوی میکنند . برخی از سازها مانند نی و ستار حسی شبیه زیارت کردن یک مکان زیارتی به شما میدهند.
براستی علت چیست ؟
من بسیار به این موضوع برخورد کرده ام که سلیقه موسیقیایی افراد به روحیات انان وابسته است . افرادی که از نظر اعتقادی وابستگی های کمتری دارند بیشتر تمایل به و نوعی از موسیقی دارند که متعلق به کشورهایی است که مذهب در فرهنگ انها کمتر نقش دارد . برعکس افرادی با اعتقادات مذهبی قوی ، سبکی از موسیقی را می پسندند که مربوط به کشورهایی با فضای مذهبی و دارای اماکن زیارتی هستند . البته این موضوع نصبی است اما اکثرا اینچنین است . در مورد شخصیت خوانندگان این موزیک ها نیز افراد زیادی صحبت کرده اند اما با نگاهی به موزیکهای ارائه شده میبینیم برای جذب مخاطب های جوان تر از اصواتی محرک تر استفاده میشود و برای جذب مخاطبان مسن تر، از اصوات ارامش بخش تر.
شاید علت این است که جوانان کمتر به این مقوله میپردازند و دقت میکنند ولی افراد پا به سن نهاده بیشتر مراقب هستند که به چه چیزی گوش می دهند . اما اصوات فقط بخشی از داستان هستند . اشعار نیز در این بحث بسیار مهم هستند . کلمات رکیک برای جوانتر ها و کلمات سنگین تر برای مسن تر ها . ویدئو های رنگارنگ تر برای جوانان و ویدئوهای معقول تر برای سالمندان . ارام ارام بحث به این نقطه میرسد که تهاجم فرهنگی یا تهاجم هنری حقیقت دارد. با نگاهی اجمالی و کوتاه به شبکه های ماهواره ای به وضوح پیام مقاله بالا را مشاهده میکنیم .
راهکار چیست؟
قطعا قرار نیست موسیقی خط مشی زندگی های ما را تعیین کند اما بشدت تاثیر گذار است . درست است که با رواج تکنولوژی نمی توان شنیده ها و دیده های خانواده را کامل کنترل کرد، اما گاهی با جلوگیری از پخش بعضی موزیک ها در منزل و محیط های خانوادگی میتوان تا حدودی از اسیب ها پیشگیری کرد. اصلا قرار نیست در مراسمشاد از موزیکهای غمگین استفاده کنیم؛ فقط قرار است با نظارت بر انچه میشنویم اجازه ندهیم هر صوتی وارد گوشهای ما و خانوادمان شود.