موسیقی 3D یا سه بعدی
سال ۱۸۸۱ برای اواین بار، در اجرایی در سالن اپرای پاریس دو میکروفن کربنی تلفن با فاصله حدود ۲۰ سانتیمتر (تقریبا فاصله گوشهای انسان) جلوی سن قرار داده شد و سیگنال صدا از طریق دو خط تلفن به خانه هایی فرستاده شد که دو خط تلفن داشتند و آنها از طریق قراردادن دو گوشی تلفن بر روی دو گوش خود، اولین گوش دادن به فرمت “دو گوشی” یا “باینورال Binaural” را تجربه کردند که درواقع نخستین ایده برای ضبطهای باینورال بعدی یا بعبارت امروز 3D و همچنین ضبط استریو در آینده بود.
